Сьнегам засыплецца лісьце,
што стала ўжо сьмецьцем,
І пасьвятлее на вуліцах і на душы,
І заскуголіць ад холаду ўвечары вецер,
Вецер,
што пасьвіць па восеньскіх травах дажджы.
Выйду на сьнег і нібыта вярнуся дадому,
Нібы вярнуся ў жыцьцё, дзе чарноты няма,
Дзе аніхто не псуе адзіноты нікому,
Дзе як прыходзіць зіма, дык прыходзіць зіма.
Сьнегам засыплецца лісьце,
што стала ўжо сьмецьцем,
Сьнегам засыплецца наша з табою «бывай»,
Наша сустрэча засыплецца сьнегам у леце,
Сьнегам у леце засыплецца пекла і рай.
25.X.1996.
|
|
